Intuïtie als kompas
Bijspijkeren. Beter worden. Nieuwe dingen leren. Dat is wat ik wilde dit jaar. Ik heb me ingeschreven voor twee workshops. In dit geval: ‘Spelen met akkoorden’ bij de Songwriterschool en ‘Luisterboeken & Storytelling’ bij Stemacteren. Op het moment van inschrijven leken het twee nogal verschillende zaken, en dat vond ik dan weer lastig. Want was ik dan niet teveel mijn aandacht weer aan het verdelen. Maar jeetje wat ben ik blij dat ik beide workshops heb gedaan! Achteraf zie ik de rode draad heel duidelijk. Intuïtie, eigenlijk. En wat een mooi ding is dat — dat je zonder alles van tevoren in kaart te brengen tóch precies bij jezelf uitkomt.
Songwriting: tekst, harmonie en melodie
Songwriting draait om drie dingen: tekst, harmonie en melodie. In de workshop ‘Spelen met akkoorden’ van Peter van Vleuten wordt de theorie van toonladders en akkoordenschema’s gecombineerd met praktijkoefeningen. Samen met een klein groepje muzikanten – waar ik ook nog eens een oud-collega trof uit mijn reclametijd. Hoe leuk! – brachten we een dag door in het muzieklokaal van een oude school.
Tension and release
Ik heb natuurlijk ook geleerd waar ik nog kan groeien — harmonieleer en muziektheorie is voor mij zeker geen makkelijke kost. Maar belangrijker: ik merk dat ik het echt leuk vind, dit schrijven van eigen nummers. Het tot leven brengen van tekst in muziek, in sfeer, in majeur of mineur. In het toepassen van ’tension and release’. Afwisseling zeg maar. Zeker omdat ik sinds een jaar in een bandje zing dat alleen eigen werk doet. De lol zit in het spelen met woorden en in het vertellen van een verhaal via muziek.
Stemacteren en luisterboeken
Bij de workshop ‘Luisterboeken & Storytelling’ van docent/acteur Sander de Heer ontdekte ik – niet voor het eerst, maar het was wat naar de achtergrond verdwenen – hoe leuk ik acteren vind. En wat het eigenlijk inhoudt: het begint bij durven niet perfect te zijn, durven buiten de lijntjes te kleuren. Iets wat helaas al lang niet meer mijn eerste natuur is, maar waar wel mijn hart ligt en waar ik toch weer bij uitkom naarmate ik ouder word. Je compleet inleven en er echt helemaal ‘in’ gaan. Je stem weerspiegelt en kanaliseert je gevoelens. Lastig als je emotioneel wordt maar uiteindelijk goud waard.
Subtekst en popcorn
Want dat is precies wat je nodig hebt om mensen mee te nemen in een verhaal, in een audioboek. In de subtekst, in wat de personages denken en voelen, en wat doorklinkt via jouw stem als je de tekst van het boek uitspreekt. Hoe nieuwe gedachten energie geven als ‘popcorn’ in een tekst. Bij luisterboeken maakt die diepte, de kleuring en de energiebeheersing het verschil tussen een ‘nette inlezing’ en iets wat mensen raakt en boeit en meeneemt in het verhaal.
Imperfectie is key
De afdronk? Emotie en intentie winnen het van keurigheid en perfectie. Altijd. Bijspijkeren is dus niet om volmaakt te worden, ook al was dat stiekem mijn drijfveer. Het is om je gereedschap beter te kennen. Om te voelen waar je kunt groeien en waarom je dat wilt. En soms heb je daarvoor iemand nodig die je vertrouwen geeft om te spelen. Zodat je kunt worden wie je bent. Dat is perfect genoeg. Bedankt daarvoor, Peter van Vleuten en Sander de Heer.